Spacer po Helsinkach

Dzien zapowiada sie ladny, wiec wyruszam przez park z dwoma duzymi stawami, ktory polozony jest przy ulicy Mannerheima. Robie sobie zdjecia przy pomniku marszalka.
Baron Mannerheim rozpoczal swoja kariere wojskowa w armii carskiej, jako ze od Kongresu Wiedenskiego w 1815 Wielkie Ksiestwo Finlandii bylo czescia imperium rosyjskiego. W latach 1909-1912 stacjonowal w Minsku Mazowieckim i juz jako general w Warszawie. Gdy w Rosji rozszalala sie bolszewicka zawierucha, powrocil do kraju i zostal mianowany przez Senat glownodowodzacym nowotworzonej armii. Czas byl najwyzszy, bo leninowscy agenci rozpoczeli juz "eksport" rewolucji. Mannerheim bez ceregieli rozprawil sie z czerwonymi. Przez krotki czas byl regentem, ale potem wycofal sie z zycia publicznego. Podrozowal przez kilka lat (czyli swoj chlop :) ) po Azji. Po powrocie dal namowic sie na stanowisko szefa Rady Obrony.
Ustalono tez, ze w razie wybuchu wojny zostanie glownodowodzacym. Wkrotce promowano go do stopnia marszalka.
Jesienia 1939 po podbiciu Polski i pierwszych szantazach wobec mlodych republik baltyckich, Stalin zwrocil swe hordy na Finlandie. Negocjacje zawiodly - rozpoczela sie "wojna zimowa". Dzieki uksztaltowaniu terenu, mrozom i nowatorskiej taktyce Finowie potrafili stawic zazarty opor wielokrotnie liczniejszej armii sowieckiej. Choc do dzis Rosja nie ujawnila danych o rzeczywistych stratach, to niektorzy historycy doliczaja sie az 200 tysiecy ofiar po stronie napastnika !!! Mimo to po kilku miesiacach
Finowie musieli sie poddac - pokoj kosztowal ich utrate prowincji Karelia z waznym miastem Viipuri (Wyborg), wysp w Zatoce Finskiej i paru ziem na polnocy.
Rok pozniej Mannerheim dostrzegl szanse odwetu: zawarl taktyczny sojusz z Niemcami, gdy ci napadli na ZSRR. Finowie chcieli jedynie odzyskac utracone ziemie.
Stosunki z nowym aliantem byly formalne i chlodne. "Wojna kontynuacyjna" zakonczyla sie separatystycznym pokojem pod koniec II wojny swiatowej. Pokoj w Moskwie zasadniczo potwierdzil warunki podyktowane po "wojnie zimowej". Rozejm Mannerheim podpisywal juz jako prezydent republiki. Niedlugo piastowal ten urzad - wkrotce przeszedl na emeryture. Rodacy powszechnie uwazaja go za najwiekszego z Finow. Dzien Flagi przypada na dzien jego urodzin.
Po drugiej stronie ulicy, w strone hostelu, znajduje sie charakterystyczny budynek Muzeum Narodowego - tuz za Parlamentem. Wstep kosztuje 7 euro (znizki dla studentow, wolny wstep we wtorki 17.30-20.00). Mozna tez rozwazyc zakup Helsinki Card (1,2,3-dniowej - od 25 euro), z ktora mozna wchodzic do ok. 50 muzeow, jezdzic komunikacja publiczna oraz promem do twierdzy Suomenlinna. Warte odwiedzenia, bo mozna zapoznac sie z synteza dziejow i kultury tego narodu.
Wedruje uliczkami i podziwiam naprawde piekne kamieniczki. Po ulicach suna tramwaje, ludzie sie usmiechaja. Pomimo, ze to stolica, jest stosunkowo spokojnie. Docieram do Placu Senackiego (Senaatintori). Przed luteranska katedra (Tuomiokirkko) stoi pomnik wielkiego ksiecia - cara Aleksandra II. Finowie potrafili wykorzystac okres panowania rosyjskiego w XIX w. Polacy woleli rzucac sie z szablami na rosyjskie armaty. A przeciez po Kongresie Wiedenskim mielismy wlasne panstwo ze wszelkimi jego atrybutami, rozpoczela sie rewolucja przemyslowa. Nie pasowal nam jeden maly szczegol: narzucony nam krol - rosyjski car.
W porcie trzeba zobaczyc prawoslawna katedre Uspienska (wstep wolny). Zaluje, ze dopiero po wyjezdzie z Helsinek dowiedzialem sie o fortecy Suomenlinna (6.50 euro), zbudowanej w pol. XIX wieku.
Na koniec zachodze do budynku terminalu promowego. Bilet do Tallinna kosztuje 18 euro. To najtansza opcja, bez kabiny. Rejs ma trwac ponad 3 godziny, wiec nie widze sensu w wyrzucaniu pieniedzy na zbedne luksusy.

Zdjęcia (5)

Komentarze (0)